رب گوجه فرنگی اساساً از گوجه فرنگی پخته شده تشکیل شده است که صاف شده است.
مطالعات نشان داده‌اند که محصولات فرآوری‌شده مانند رب گوجه سرچین دارای سطوح بالاتری از لیکوپن هستند، آنتی‌اکسیدانی که به‌خاطر اثر محافظتی آن در برابر برخی از انواع سرطان و همچنین ارتقای سلامت پوست شناخته شده است.
اما رب گوجه فرنگی چیزی نیست که من آن را یک محصول فرآوری شده در نظر بگیرم (به معنای بد)، فقط حرارت داده شده و صاف می شود و فقط حاوی گوجه فرنگی و گاهی نمک (بدون مواد نگهدارنده یا شکر) است.
علاوه بر این، با اضافه کردن روغن زیتون، همانطور که در آشپزی یونانی رایج است، نه تنها چربی های تک غیراشباع خوب و آنتی اکسیدان های روغن زیتون دریافت می کنید، بلکه وجود چربی جذب آنتی اکسیدان های موجود در گوجه فرنگی را افزایش می دهد.
و اگر با رب گوجه‌فرنگی آشپزی می‌کنید، یک مزیت اضافی به دست می‌آورید: حرارت دادن رب گوجه‌فرنگی با روغن زیتون، فعالیت آنتی‌اکسیدانی را افزایش می‌دهد.
مادرم به یاد می آورد که بچه های «فقیر» یک تکه نان بزرگ با رب گوجه فرنگی، پر از روغن زیتون و پاشیده شده با پونه کوهی یک میان وعده فوق العاده پر از آنتی اکسیدان های رب گوجه فرنگی، روغن زیتون و پونه کوهی به همراه چربی های خوب، می گرفتند.
بچه‌های پولدار هم تکه‌ای نان می‌گرفتند، اما با کره، شکر پاشیده شده بود، زیرا این مواد گران‌تر بودند و فقط افرادی که پول داشتند می‌توانستند آن‌ها را تهیه کنند.
چقدر طعنه آمیز، با توجه به اینکه میان وعده بچه فقیر بسیار سالم تر از میان وعده بچه پولدار بود.
فقیر یا نه، من آن میان وعده را دوست دارم و مادرم آن را به ما می داد و کمی آن را تغییر می داد و آن را «پیتزا» می نامید: نان با روغن زیتون و رب گوجه فرنگی، پاشیده شده با پونه کوهی و مقداری پنیر رنده شده، پخته شده در فر به مدت 5 دقیقه .
