در استفاده معمولی از سس مایونز کوچک دلپذیر امولسیون خامه ای از زرده تخم مرغ، روغن، نمک، آب لیمو و خردل است. کاربردهای مختلفی برای سس مایونز وجود دارد که بسیاری از آنها ارتباط چندانی با جذابیت آن به عنوان یک غذا ندارند.
می توان از آن بر روی ساندویچ، به عنوان پایه پانسمان، به عنوان دیپ یا حتی برای درمان های زیبایی مختلف استفاده کرد.
در برخی از دستور العمل های سس مایونز، به جای آب لیمو یا روغن های لذیذ مختلف مانند روغن زیتون یا گلرنگ، از سرکه استفاده می شود.
مواد مخلوط می شوند تا زمانی که زرده تخم مرغ و روغن یک سوسپانسیون پایدار از گلبول های چربی تشکیل دهند.
این سس برای قرن ها جزء اصلی آشپزی فرانسوی بوده است، اما تنها در سال 1905 در ایالات متحده به صورت تجاری در دسترس قرار گرفت.
شاید یکی از رایج ترین کاربردهای آن به عنوان چاشنی ساندویچ همراه با سس کچاپ، خردل و لذیذ باشد.
بسیاری از گوشت های ساندویچی بسیار کم چرب هستند، که ممکن است طعم آنها را بهبود بخشد، اما برای احساس دهان کلی ساندویچ تأثیر چندانی ندارد.
لایه نازکی از سس مایونز که روی نان پخش شده است، رطوبت و احساس سیری چربی را فراهم می کند.
به عنوان چاشنی استفاده می شود و روی همبرگر، کلد و ساندویچ های اغذیه فروشی خوب عمل می کند.
یکی از کاربردهای دیگر سس مایونز به عنوان پایه سس سالاد یا سس است. افزودن ترشی، پیاز خرد شده یا کلم به آن می تواند سس تارتار خوبی برای غذاهای ماهی ایجاد کند.
مخلوط کردن آن با سس کچاپ و لذت، یک سس روسی مناسب برای ساندویچ های روبن به دست می دهد.
سس مایونز همچنین می تواند به عنوان چسب برای سالادهای سرد مانند سالاد مرغ، ماهی تن یا غذاهای دریایی استفاده شود.
سس های پیچیده تر ممکن است پایه استفاده از آن را با گیاهان و ادویه جات اضافی که در یک قابلمه گرم می شوند، نام ببرند.
